Konkordato ile İflas Ertelenmesi Arasındaki Farklar Nelerdir?

İİK. m. 285 ile tüm borçlu ve alacaklılar konkordato talep edebilirken, sadece sermaye şirketleri ve kooperatifler İİK. m. 179/1 uyarınca iflasın ertelenmesini talep edebilirler.
İflasın ertelenmesi için alacaklıların rızası aranmazken, konkordatoda alacaklılar kurulu toplantısına katılan alacaklıların, İİK. m. 302’de aranan çoğunluğu sağlaması gerekmektedir.
Sadece borca batık olan borçlular iflasın ertelenmesini isteyebilirken (İİK. m. 179/1), borca batık olsun olmasın, borçlarını vadesinde ödeyememe tehlikesi altında olanlar (İİK. m. 285/1) konkordato talebinde bulunabilirler.
Konkordatoda rehinle temin edilmemiş alacaklar için konkordato süresince faiz işlemezken (İİK. m. 294/3), iflasın ertelenmesinde faizlerin işlemesi durmaz.
Konkordato, süre uzatımı ile beraber 29 aylık bir süreci öngördüğü halde, iflasın ertelenmesi süresi toplamda 5 yıla (ancak uygulamada 8-10 yıla kadar) çıkabilmektedir.
Konkordato, niteliği itibariyle “borçların tasfiyesine yönelik bir anlaşma” iken, iflasın ertelenmesi tasfiye usulü değil, iflas için bir geçici koruma tedbiridir.
Konkordato müracaatı için borçlunun mali durumunun bozuk olup olmamasının önemi yoktur. Fakat iflas ertelenmesinde şirketlerin ya da kooperatiflerin bu tedbire başvurması için öncelikle borca batık olmaları gerekmektedir.
İflasın ertelenmesi süreci, konkordato ya göre daha basit, daha seri işleyen ve daha kolay sonuç alınmasına olanak tanıyan bir kurumdur.
İflasın ertelenmesine, iflasın açılmasından sonra karar verilmesi mümkün değilken, konkordatonun iflas açılmasından sonra da uygulanması mümkündür.
Konkordato, alacaklıların çoğunluğu ile borçlunun belli bir prosedür dahilinde mutabakatına ve bunun mahkemece onaylanmasına dayandığı halde, iflasın ertelenmesinde alacaklıların katılımına gerek yoktur.